Ülkede yaşanan ekonomik krizden, umutsuzluktan nasibini en çok alanlar bir kez daha halk gençliğidir. Üniversitelerde niteliksiz eğitime, baskıya maruz bırakılan halk gençliği ucuz iş gücü olarak günde 12 saati aşan çalışma koşullarında asgari ücrete çalıştırılmaktadır. Okulda, işte baskıya ve sömürüye maruz kalma durumu ekonomik krizle birlikte geleceksizlik, umutsuzluk doğurmaktadır.
Bu yazıda Dersim gençliğine ayrı bir parantez açmak gerekiyor. 1800’lerden 1994’e kadar defalarca kez köy boşaltmalarla ve insansızlaştırma politikalarıyla karşı karşıya kalan Dersim coğrafyası her daim egemenlerin hedefi durumunda. Dersim gençliği de bugün ekonomik krizin pençesinde uyuşturucu, çeteleşme ve yozlaşma ile boğuşuyor.
İş imkânlarının sınırlı olduğu, fabrikanın, atölyenin olmadığı Dersim’de var olan kamu çalışanlarının birçoğu da çevre kentlerden torpille çalışanlardan oluşuyor. Şehir merkezinde iş imkânları sınırlıyken köylerde ise gençler yaşamak istemiyor. Özelde gençliğe genelde ise tüm halka son yıllarda kısa yoldan para kazanmanın yolları egemenler aracılığıyla propaganda ediliyor. Ev kiralarının asgari ücreti aştığı, gıda enflasyonunun doruğa ulaştığı ülkemizde kısa yoldan para kazanmak geniş bir kesimin hayallerini süslüyor. Dolaylı ya da dolaysız olarak egemenler bu hayalleri yayıyor, propaganda edilmesine aracı oluyor. Dolandırıcılık, çetecilik, uyuşturucu ticareti, özellikle de “sanal bahis” bugün her birimizin yakınlarında bir yerlerde kol geziyor. Egemen sınıflar bu tip yozlaşma faaliyetleriyle öfkenin ve muhataplığın kendilerine yönelmesini engelliyor ve düzene isyan tohumlarını köreltiyor. Yoksulluğun nedeni olarak “bireysel hırs”, “aile”, “akrabalar” veya “arkadaşlar” olarak görülüyor. Oysaki yoksulluğumuz toplumsaldır, sınıfsaldır. Bir avuç egemenin kâr hırsı için milyonlarca genç sömürülmektedir, yozlaştırılmaktadır.
Dersim’de yaşayan herkes devam eden göç dalgasının farkındadır. Günde 12-14 saat kafelerde, lokantalarda, marketlerde, mağazalarda güvencesiz bir şekilde asgari ücretle çalışmaya zorlanan gençlik büyük şehirlere ya da Avrupa’ya göç ediyor. 2015’ten sonra hapis cezaları nedeniyle göç etmek zorunda bırakılan gençlik bugün ekonomik nedenlerle göç ettirilmektedir. Göç etmeyen gençlik ise uyuşturucu ve çetecilik kıskacına alınmıştır. Ülkemizin her köşesinde, kitleler nezdinde “Kürt, Alevi” kimliğiyle meşrulaştırılmaya çalışılan çeteler boy göstermektedir. Devrimci, demokratik mücadelenin geri düşmesiyle açılan alanlar özellikle yoksul mahallelerde, kentlerde bu çeteler gençliği etkilemektedir. Aynı zamanda kısa yoldan para kazanma aracı olan bu çeteler devlet açısından kullanışlı birer aparattır. Dersim’de de devrimcilerin aldığı nitel ve nicel kayıplar, devletin bu çetelere el uzatması, bu aparatların gelişmesine neden olmuştur. Bir eylem yapılsa yüzlerce polisin koşturduğu, her yoluna kontrol noktası kurulan Dersim’de, ellerine silah verilen çeteler kurşun sıkmakta, halkı tehdit etmektedir. Uyuşturucu trafiğini de yöneten bu çeteler gençliği kendilerine bağımlı hale getirmekte; benliğinden, değerlerinden, kültüründen, isyancı ruhundan uzaklaştırmaktadır.
Geçtiğimiz günlerde çetelere ve uyuşturucuya karşı yapılan yürüyüşte “Dersim Halkı Gençliğine Sahip Çıkmalıdır” sloganı yükseldi. Hem Dersim halkı hem Dersim’in devrimci, demokrat, ilerici güçleri gençliği bu kıskaçtan kurtarmalıdır. Dersim gençliği devrimci saflarda örgütlenerek bu yozlaşmaya karşı durmak zorundadır. Gençliğin isyancı ruhu çetelere değil devrimci saflara kanalize olmalıdır. Halkının ilerici değerlerine sahip çıkan, o değerleri ve kültürü yaşatan gençlik geleceğin teminatı olacaktır. Halihazırda insansızlaştırılmak ve apolitikleştirilmek istenen Dersim coğrafyası bu politikalara defalarca kez şahit olmuştur. İnsandan arındırılmak istenen, tüm vadileri su doldurularak kapatılmak istenen bu coğrafyanın halkı ve devrimcileri gençliğine de sahip çıkacaktır. Dersim gençliği örgütlenerek ve geçmişinin ilerici değerlerine sıkı sıkı sarılarak bu zorlukları aşacaktır.
Dersim’den bir Partizan okuru
