Bir insan ne kadar süre bombalar altında yaşamını sürdürebilir? Ne kadar aç, susuz kalabilir? Bir insanı sahil kenarından vuran plastik şişeler içindeki erzaklara sevindiren motivasyon nedir? İşte Filistinliler ölüm ile yaşam arasındaki bu ince çizgiyi her gün yaşıyor. İsrail’in vahşice saldırıları altında hayatta kalma mücadelesi veriyorlar. Her gün açlıktan ölenlerin sayısı artıyor, biz ise bunlara sosyal medyadan tanıklık ediyoruz. Önümüze düşen zapzayıf çocuk fotoğraflarına kimimiz üzülerek kimimiz bir şey hissetmemek için kaydırıp bakmadan geçiyor. Ancak bu insanlar orada vahşetin binbir türlü halini yaşıyor ve saldırganlık azalmadan devam ediyor. Yardım noktalarına giden Filistinliler öldürülüyor. Filistin’e yardım için çıkan gemiler İsrail tarafından alıkonuluyor. Mısır sahillerinden pet şişelerin içine not ve erzak bırakılıyor ve bu erzaklar Filistin sahillerine bir şekilde kısmen de olsa ulaşıyor. Bir halkın bu koşullar altında yaşamasına sebep olanlar ise çıkıp ABD’nin iki hafta önce Gazze’ye gıda için 60 milyon dolar yardımda bulunduğunu, ancak kimsenin bundan bahsetmediğini ve teşekkür etmediğini utanmadan söyleyebiliyor.
7 Ekim’de savaşın başlamasından bu yana Gazze’de 100’ü aşkın kişi açlıktan hayatını kaybetti. Bunlardan 80’i ise daha çocuk. Gazze halkı artık umutsuzluğa sürükleniyor. Açlık yavaş yavaş öldürme aracı haline getiriliyor. Gazzeli bir kişi şöyle diyor: “Dün gece çocuklarıma bakmayı veya onları iyi bir şekilde yetiştirmeyi başaramadığım için onları öldürmeyi düşündüm. Yiyecek bile sağlayamıyorum. Onları ekmek dilenmek için komşu çadırlara göndermek zorunda kaldım. Artık ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum.” Ne kadar çaresizlik dolu bir cümle. Bir kişi çocuklarının açlıktan ölmesindense kendi elinden ölmesini tercih ediyor. Çünkü çocuklar açlıktan acı çekerek halsiz düşerek ölüyor. Ya bomba ya da açlık anlayacağınız. Şansınız varsa hayatta kalırsınız!
Gazze’nin merkezindeki El-Aksa Şehitleri Hastanesi’nde gönüllü olarak çalışan ve Sınır Tanımayan Doktorlar Örgütü’nün (MSF) tıbbi veri bölümünde çalışan Abdulwhhab Abu Alamrain, Gazze’de yetersiz beslenmeye yönelik sadece dört merkez bulunduğunu, tesislerin aşırı kalabalık olması nedeniyle kabul kapasitesinin ciddi şekilde sınırlı olduğunu ve Gazze’deki hastanelerin acil servislerinin savaşın başlangıcından bu yana yaralılarla dolup taştığını, ancak son iki haftadır yardım almaya çalışırken yaralandığı bildirilen ve açlıktan yere yığılan insanlarla dolup taştığını söyledi.
MSF Perşembe günü yaptığı açıklamada, Gazze’deki kliniklerde taranan çocukların ve hamile veya emziren kadınların yüzde 25’inin yetersiz beslendiğini ve 5 yaşın altındaki çocuklarda ciddi yetersiz beslenme vakalarının sadece iki haftada üç katına çıktığını söyledi.
MSF’nin Gazze Şehri Proje Koordinatörü Caroline Willemen, 19 ve 20 Temmuz’da Gazze’nin kuzeyindeki El-Helou Hastanesi’nde MSF sağlık ekiplerinin çocuk ve doğum servislerinde yatan kadın ve çocuklara yiyecek sağlayamadığını, ayrıca yenidoğan yoğun bakım ünitesindeki 23 bebek için yeterli bebek maması bulunmadığını söyledi .
Gazze’nin merkezindeki Nasır Hastanesi’nde 20 ve 21 Temmuz’da çocuk ve doğum servislerine kaldırılan 168 hastanın gıdaya ulaşamadığını da aktardı.
5 BİN ÇOCUK YETERSİZ BESLENİYOR: ARTIK ÇÖZÜM SADECE GIDA DEĞİL
UNICEF Ortadoğu ve Kuzey Afrika Bölge Direktörü Edouard Beigbede temmuz ayında iki hafta içinde 5.000 çocuğun akut yetersiz beslenme nedeniyle kliniklere kabul edildiğini ve yalnızca Gazze’de akut yetersiz beslenme nedeniyle taranan ve tespit edilen çocuk sayısının şubat ayına göre dört kat daha fazla olduğunu söyledi.
MercyCorps Küresel Politika ve Savunuculuk Başkan Yardımcısı Kate Phillips-Barasso, Gazze’deki ekibinin, birçok insanın günlerce hiçbir şey yemeden yaşadığını bildirdiğini söyledi. “Herkes gününü nasıl besleneceğinin peşinde koşarak geçiriyor. Umutlarını kaybediyorlar. Kendilerinin veya ailelerinin sağ salim kurtulup kurtulamayacağını merak ediyorlar.”
Uzmanlar daha fazla insanın açlıktan öleceğini bildirirken aynı koşullar devam ederse bu durumu tersine çevirmenin artık gerçekten zor olduğunu belirtiyor. Aynı zamanda daha fazla gıdanın da çözüm olmadığını, terapötik beslenme ve tedaviye daha fazla ihtiyaç duyulacağı bir noktaya gelindiğini söylüyor.
Yardım kuruluşları, çalışanlarının ve sağlık personelinin de yiyecek bulmakta zorluk çektiğini söyledi. Ayrıca uluslararası basın kuruluşları Gazze’deki gazetecilerin de açlıkla karşı karşıya olduğunu belirterek dayanışma çağrısı yaptı. Alamrain adlı bir Gazzeli Ekim 2023’te savaşın başlamasından bu yana 27 kilo (59,5 pound), son iki ayda ise sekiz kilo (17,6 pound) verdiğini söyledi. Paraları olmasına rağmen marketlerde yiyecek bir şeyin kalmadığını da ekledi..
SUÇLU SUÇLUYU ARARKEN…
Gazze’deki açlıktan hayatını kaybeden insanlarla ilgili yaptıkları açıklamalarda çok üzüldüklerini belirten emperyalist devletler kitleleri manipülasyonlarla farklı yalanlara inandırmaya çalışıyorlar. Kimisi açlıktan ölümler konusunda Hamas’ı suçlarken kimisi Filistin devletini tanıyacağını ilan ediyor. Tüm bu gelişmeler değişen konjonktür ve devletlere içeriden gelen baskı ile yakından alakalı. İsrail devleti ise tüm bu yaşananlardan Hamas’ı sorumlu tutmaya devam ediyor ve işgalci dilinden konuşuyor. Örneğin hükümet sözcüsü David Mencer, yaptığı açıklamada, “Kıtlığın İsrail’den kaynaklanmadığını, Hamas tarafından yaratılan insan kaynaklı bir kıtlığın söz konusu olduğunu” söyledi. Kıtlığın yaratılmasında İsrail’in attığı bombaların, yardım merkezlerinde bekleyen ölüm sıralarının payı yok mudur? Mesele sadece gıda sıralarında izdihamların yaşanması değildir; mesele Gazzelileri bu duruma getiren aktörlerdir. Bunun suçluları ise başta İsrail devleti olmak üzere ABD ve onun safında yer alan devletlerdir. Suçlu, suçluyu ararken suçunu saklayamaz. Bütün dünya burada sorumluların kim olduğunu biliyor. Bir halkı umutsuzluk kıskacında bombalar altında açlıkla sınayan İsrail’dir. Bütün dünya halkları da bunun farkında. Halklar daha fazla harekete geçmeli her geçen gün büyüyen bu vahşete son verilmesi çağrısında bulunmalıdır. Gazze’ye varmak üzere yola çıkan özgürlük gemileri örnek olmalıdır. Bir avuç insanın cesareti milyonlarla birleştiğinde yıkılamaz olur. Bu cesaret örnek olmalı, her halk diktatörlüğü altında yaşadığı devletten hesap sormalı, Filistin halkında yaygınlaşan bu umutsuzluğa bir umut kaynağı olmalıdır.
